W ustawie o delegowaniu kierowców pojawia się kilka kluczowych tematów. Pierwszy z nich dotyczy jednej stawki diety dla wszystkich krajów. Obowiązuje jedna, stała stawka w kwocie 60 euro za dzień.

Oczywiście wspominane wcześniej diety traktujemy wirtualnie, oznacza to, że jak dotychczas są one danymi pomocniczymi przy obliczaniu np. podstawy do oskładkowania.

Wraz z ostatnim dniem roku szkolnego, w życie wchodzą wakacyjne zakazy ruchu dla części pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 12 ton. Pierwsze ograniczenia będą obowiązywały już w piątek 24 czerwca w godz. 18.00 – 22.00.

Od 21 maja 2022 r. przedsiębiorcy wykonujący międzynarodowy transport drogowy rzeczy pojazdami lub zespołami pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 2,5 tony i nieprzekraczającymi 3,5 tony na obszarze Unii Europejskiej są obowiązani posiadać zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego oraz licencję wspólnotową.

Obowiązek ten wynika z przyjęcia przez Unię Europejską nowych regulacji zawartych w tzw. Pakiecie Mobilności I. W związku z tym konieczne było także dokonanie zmian krajowych przepisów dotyczących zasad prowadzenia działalności w zakresie transportu drogowego. Implementacja Pakietu Mobilności I nastąpiła w ramach ustawy z 26 stycznia 2022 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym, ustawy o czasie pracy kierowców oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 209).

Jednym z elementów Pakietu Mobilności I jest rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1055 z 15 lipca 2020 r. zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, (WE) nr 1072/2009 i (UE) nr 1024/2012 w celu dostosowania ich do zmian w transporcie drogowym. Rozporządzenie 2020/1055 wprowadziło m.in. obowiązek uzyskania zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego oraz licencji wspólnotowej przez przedsiębiorców wykonujących międzynarodowy transport drogowy rzeczy z wykorzystaniem pojazdów silnikowych lub zespołów pojazdów, których dopuszczalna masa całkowita przekracza 2,5 tony i nie przekracza 3,5 tony.

Wymóg ten nie dotyczy przedsiębiorców, którzy wykonują wyłącznie krajowy transport drogowy rzeczy pojazdami lub zespołami pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego udziela:

• starosta właściwy dla siedziby przedsiębiorcy, a w przypadku przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną właściwego dla adresu stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej;
• Główny Inspektor Transportu Drogowego, jeżeli przedsiębiorca nie występował do starosty z wnioskiem o wydanie zezwolenia
• na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego.

Licencji  wspólnotowej udziela Główny Inspektor Transportu Drogowego.

Źródło: https://www.gov.pl/web/infrastruktura/nowe-obowiazki-dla-przedsiebiorcow-wykonujacych-miedzynarodowy-transport-drogowy-rzeczy-pojazdami-o-dmc-od-25-do-35-t

Od 2 lutego 2022 r. obowiązują przepisy dyrektywy (UE) 2020/1057, dotyczące delegowania kierowców w sektorze transportu drogowego, jako część Pakietu Mobilności.

Zgodnie z nowymi przepisami obowiązek delegowania kierowców spoczywa na przewoźnikach wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe typu kabotaż i cross-trade. Aby zapobiec mogącym się pojawić problemom interpretacyjnym, służby Komisji Europejskiej przygotowały i opublikowały wytyczne w postaci pytań i odpowiedzi w zakresie stosowania i przestrzegania nowych regulacji. Materiał ten jest dostępny w języku angielskim.

Niezależnie od zapowiedzi Komisji Europejskiej o niezwłocznym opublikowaniu tłumaczenia na pozostałe wersje językowe UE, Ministerstwo Infrastruktury przygotowało robocze tłumaczenie tego dokumentu, które w załączeniu udostępniamy.

Wytyczne​_KE​_w​_zakresie​_stosowania​_i​_przestrzegania​_przepisów​_ws​_delegowania​_kierowców.pdf 0.84MB

—

Z dniem 1 stycznia 2019 r. weszły w życie przepisy Rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 grudnia 2018 r. w sprawie dokumentacji pracowniczej (Dz.U. z 2018 r. poz. 2369), wprowadzając zmiany w sposobie prowadzenia tej dokumentacji przez pracodawców.

Jedną z nowości w zakresie prowadzenia dokumentacji pracowniczej jest wynikający z § 6 pkt 1a rozporządzenia obowiązek objęcia ewidencją czasu pracy informacje o liczbie godzin dyżuru oraz godzinie rozpoczęcia i zakończenia dyżuru, ze wskazaniem miejsca jego pełnienia.

Obie ustawy wprowadzają szereg istotnych zmian w przepisach dla firm transportowych. Najważniejszym skutkiem nowelizacji jest nowy taryfikator kar dla kierowców, przedsiębiorców oraz osób zarządzających transportem.

USTAWA z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz niektórych innych ustaw

http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU20180001481/O/D20181481.pdf

USTAWA z dnia 5 lipca 2018 r. o tachografach

http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/download.xsp/WDU20180001480/O/D20181480.pdf

—

22  czerwiec  2018 r.

Krajowy Rejestr Elektroniczny Przedsiębiorców Transportu Drogowego

Z dniem 30 listopada 2017 roku wejdą w życie przepisy ustawy z dnia  4 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym  Dz. U. 2016 poz. 1935 powołujące Krajowy Rejestr Elektroniczny Przedsiębiorców Transportu Drogowego. Przedmiotowa nowelizacja stanowi m. in. wykonanie przepisu art. 16 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylającego dyrektywę Rady 96/26/WE. Zgodnie z jego treścią każde państwo członkowskie prowadzi krajowy rejestr elektroniczny przedsiębiorstw transportu drogowego, którzy od wyznaczonego przez to państwo właściwego organu uzyskali zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego. Organem odpowiedzialnym za wdrożenie, budowę i funkcjonowanie Rejestru jest Główny Inspektor Transportu Drogowego.

W ramach realizacji wskazanego wyżej zadania w dniu 8 maja 2017 roku została zawarta umowa pomiędzy Głównym Inspektoratem Transportu Drogowego (dalej: „GITD„) a Pentacomp Systemy Informatyczne S.A. na  budowę, wdrożenie, utrzymanie i rozwój Krajowego Rejestru Elektronicznego Przedsiębiorców Transportu Drogowego (dalej: „KREPTD” albo „Rejestr„).

Rejestr prowadzony przez GITD składać się będzie z trzech ewidencji:

1. przedsiębiorców, którzy posiadają zezwolenie na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego;
2. poważnych naruszeń, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. b rozporządzenia (WE) nr 1071/2009;
3. osób, które zostały uznane za niezdolne do kierowania operacjami transportowymi przedsiębiorcy do czasu przywrócenia dobrej reputacji, zgodnie z art. 6 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1071/2009.

Dane zawarte w powyższych ewidencjach stanowić będą główną bazę danych, niezbędną do prawidłowego funkcjonowania Rejestru.

Określone dane z Rejestru będą jawne i publicznie dostępne na dedykowanej stronie internetowej, tj.:

–       firma przedsiębiorcy oraz oznaczenie jego adresu i siedziby albo miejsca zamieszkania przedsiębiorcy;

–       numer identyfikacyjny REGON przedsiębiorcy oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile taki posiada;

–       rodzaj posiadanego zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego oraz numery seryjne wypisów z zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego;

–       liczba pojazdów objętych zezwoleniem na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego;

–       numer seryjny licencji wspólnotowej oraz numery seryjne wypisów z licencji wspólnotowej;

–       status zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego;

–       początek ważności licencji wspólnotowej;

–       koniec ważności licencji wspólnotowej;

–       data cofnięcia licencji wspólnotowej;

–       data zawieszenia licencji wspólnotowej;

–       data wygaśnięcia zawieszenia licencji wspólnotowej;

–       powód zawieszenia lub wycofania licencji wspólnotowej;

–       numer seryjny cofniętych wypisów z licencji wspólnotowej;

–       data cofnięcia wypisu z licencji wspólnotowej;

–       data wygaśnięcia cofnięcia wypisu z licencji wspólnotowej;

–       imię i nazwisko przedstawiciela prawnego przedsiębiorcy oraz datę i miejsce jego urodzenia;

–       imię i nazwisko osoby zarządzającej transportem, oraz:

• numer posiadanego certyfikatu kompetencji zawodowych,
• data wydania certyfikatu kompetencji zawodowych,
• kraj wydania certyfikatu kompetencji zawodowych.

Elektroniczne Rejestry poszczególnych krajów są ze sobą sprzężone, tworząc ogólnoeuropejską bazę danych nazwaną European Register of Road Transport Undertakings (ERRU).

KREPTD tworzony jest w celu uzyskania kompletnej, aktualnej i dokładnej bazy danych przedsiębiorców transportu drogowego prowadzonej w formie elektronicznej. Dostęp do rejestru zapewniony będzie przez aplikacje internetowe, dające możliwość dostępu do danych dla upoważnionych organów oraz zapewniających możliwość wymiany informacji dotyczących przedsiębiorców transportu drogowego z państwami członkowskimi Unii Europejskiej. Utworzenie KREPTD powinno zapewnić sprawny przepływ informacji pomiędzy wszystkimi podmiotami biorącymi udział w procesie wydawania zezwoleń na wykonywanie zawodu przedsiębiorcy drogowego, wydawania, zmiany i cofania licencji międzynarodowych na przewóz osób i rzeczy bądź zaświadczeń na przewóz własny, podmiotami przeprowadzającymi egzaminy i wydającymi certyfikaty kompetencji zawodowych oraz podmiotami sprawującymi nadzór i kontrolę nad transportem drogowym.

Użytkownicy, korzystający z usług przedsiębiorców transportu drogowego powinni uzyskać dostęp do danych przedsiębiorców zawartych w KREPTD w celu ich weryfikacji oraz dla zapewnienia warunków uczciwej konkurencji. Sprawny dostęp do dokładnych i aktualnych informacji o przedsiębiorcach transportu drogowego umożliwi wyeliminowanie nieuczciwych przedsiębiorców działających na rynku polskim i wspólnotowym, poprawi bezpieczeństwo transportu drogowego i obrotu towarowego oraz stworzy warunki do uczciwej konkurencji przewoźnikom. Jednocześnie GITD oraz minister właściwy do spraw transportu uzyskają narzędzia do przeprowadzania analiz i badania tendencji w transporcie drogowym, co jest niezbędne do budowania strategii rozwoju tego sektora gospodarki.

Ponadto informujemy, iż zgodnie z art. 18 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylającego dyrektywę Rady 96/26/WE zadania Krajowego Punktu Kontaktowego realizuje GITD.

źródło: http://www.gitd.gov.pl/dla-przedsiebiorcow/kreptd

—

—

—

—

16 styczeń 2015r

Wsparcie rządu dla polskich przewoźników drogowych

Nowe przepisy o płacy minimalnej w Niemczech i stosowanie ich przez niemiecką administrację wobec przewoźników drogowych wykonujących przewozy międzynarodowe po terytorium Niemiec, stoją, w opinii polskiego rządu, w sprzeczności z prawem unijnym  i ograniczają swobodę przepływu usług w Unii Europejskiej. Strona polska podjęła wobec tego oficjalne działania, zarówno dwustronne, jak i na forum UE, które mają doprowadzić do zmiany tej sytuacji. Taką informację przedstawiła w Sejmie Minister Infrastruktury i Rozwoju Maria Wasiak. 

Z dniem 1 stycznia 2015 r. w Niemczech weszła w życie ustawa o płacy minimalnej wraz z aktami wykonawczymi , które dotyczą m.in. obowiązku zgłaszania płacy minimalnej  oraz ewidencjonowania i przechowywania dokumentacji związanej z ustawą o płacy minimalnej. W grudniu 2014 r. spedytorzy niemieccy zaczęli żądać podpisywania przez polskich przewoźników drogowych oświadczeń o stosowaniu się do wewnętrznych niemieckich przepisów dotyczących płacy minimalnej. Z wyjaśnień w sprawie zakresu stosowania ustawy, uzyskanych od Federalnego Ministerstwa Finansów oraz Ambasady RFN, wynika, że nowe przepisy stosuje się wobec wszystkich pracowników wykonujących pracę w czasie ich zatrudnienia na terytorium Niemiec, w tym kierowców polskich ciężarówek i autobusów.  

– Uważamy, że nowe niemieckie przepisy nie powinny być stosowane do przewoźników drogowych wykonujących przewozy międzynarodowe po terytorium Niemiec, ponieważ jest to niezgodne z unijnymi regulacjami – podkreśliła w Sejmie minister Wasiak. Chodzi o rozporządzenie 1073/2009 dotyczące dostępu międzynarodowego do usług autokarowych i autobusowych oraz o rozporządzenie 1072/2009 dotyczące wspólnych zasad dostępu do rynku międzynarodowych przewozów drogowych. Oba akty realizują zasadę swobody świadczenia usług z art. 56 i 57 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej w sektorze transportu drogowego. 

Strona polska podjęła liczne działania na rzecz respektowania przez Niemcy przepisów unijnych oraz uzyskania jednoznacznego stanowiska tego kraju w zakresie stosowania nowych przepisów prawnych. Działania te obejmują zarówno kontakty dwustronne, jak i na forum Unii Europejskiej.

23 grudnia 2014 r. minister Maria Wasiak, wystosowała pismo do komisarzy ds. Rynku Wewnętrznego, Przemysłu, Przedsiębiorczości oraz Małych i Średnich Przedsiębiorstw, ds. Transportu oraz ds. Zatrudnienia i Spraw Społecznych, w którym zwróciła uwagę na to, że stosowanie nowego prawa zgodnie z prezentowanym przez stronę niemiecką stanowiskiem miałoby bardzo negatywny wpływ na europejski rynek przewozów drogowych. – Poprosiliśmy KE o szczegółową analizę nowego niemieckiego prawa – wyjaśniła minister.  W tej sprawie z Komisją kontaktowali się także polscy posłowie do Parlamentu Europejskiego, którzy w grudniu wystosowali tzw. pytanie priorytetowe z prośbą o wyjaśnienie, czy nowe prawo niemieckie jest zgodne z przepisami unijnymi. 

MIiR oraz MSZ współpracują także z administracją tych państw członkowskich, których przewoźnicy wykonują przewozy na rynku niemieckim. Z inicjatywy Polski 15 stycznia odbyło się w Brukseli spotkanie z przedstawicielami Bułgarii, Chorwacji, Czech, Estonii, Litwy, Rumunii, Słowacji, Słowenii i Węgier. Jego celem było wypracowanie wspólnego stanowiska wobec działań strony niemieckiej.

W najbliższym czasie przewiduje również się polsko–niemieckie konsultacje dwustronne na szczeblu ministerstw.

Jednocześnie administracja rządowa pozostaje w bezpośrednim kontakcie ze stowarzyszeniami przewoźników drogowych. W pierwszej połowie stycznia przewoźnicy sygnalizowali jedynie pojedyncze przypadki kontroli przewoźnika i kierowcy przez służby niemieckie oraz odmowy wydania przez niemiecką spedycję ładunku polskiemu przewoźnikowi. Nie stosowano jednak sankcji. W przypadku, gdyby służby niemieckie rozpoczęły ich stosowanie, strona polska zwielokrotni wysiłki na forum Unii Europejskiej na rzecz wyeliminowania tych praktyk.

Źródło:http://www.mir.gov.pl/aktualnosci/Transport/Strony/Wsparcie_rzadu_dla_polskich_przewoznikow_drogowych_15012015.aspx

—

20 grudzień  2014r

Płaca minimalna w Niemczech.

Według  informacji którą ZMPD otrzymało z IRU – Międzynarodowej Unii Transportu Drogowego 16 grudnia 2014 roku –   od 1 stycznia 2015 r. wchodzi w życie  w Niemczech przepis określający płacę minimalną w wysokości 8,50 euro za godzinę.
Zgodnie z najnowszymi informacjami przepis ten będzie dotyczyć sektora transportu i będzie mieć zastosowanie do niemieckich i zagranicznych operatorów transportu wykonujących działalność transportową na terytorium Niemiec (kabotaż, międzynarodowe operacje transportowe do i z Niemiec, tranzyt).
Niemiecka Administracja Celna  będzie odpowiedzialna  za egzekwowanie   tego przepisu. Obecnie brak jest  dodatkowych informacji w sprawie, jak niemiecka Administracja Celna zamierza egzekwować ten przepis w stosunku do zagranicznych operatorów transportu.

Zarówno ZMPD, jak i sekretariat IRU, wyrażają wątpliwości co do zgodności tego niemieckiego przepisu z przepisami unijnymi oraz kwestionują dodatkowe obciążenia administracyjne, jakie w wyniku tej regulacji prawnej będą wynikać dla zagranicznych operatorów transportu.

Informujemy również, że IRU  wystąpiło w tej sprawie do unijnego Komisarza ds. zatrudnienia i do Komisarza ds. transportu, jak również do niemieckiego ministerstwa finansów. ZMPD wystosowało w tej kwestii pisma do ministrów infrastruktury i rozwoju, spraw zagranicznych, gospodarki oraz  pracy i spraw socjalnych.
Będziemy Państwa informować na bieżąco  o wynikach tych interwencji.

Poniżej znajdują się informacje przekazane przez IRU, dotyczące płacy minimalnej w Niemczech:

1.Płaca minimalna: pracodawca musi zapłacić płacę minimalną w wysokości 8,50 euro za każdą godzinę pracy na terytorium Niemiec. Płaca ta musi być wypłacona najpóźniej ostatniego dnia pracy banku, w miesiącu następującym po miesiącu, w którym została wykonana praca.

2.Wymóg powiadamiania: wszyscy zagraniczni operatorzy transportu, łącznie z tymi, którzy już płacą 8,5 euro lub więcej za godziną, muszą powiadamiać Bundesfinanzdirektion West w Kolonii przed rozpoczęciem operacji transportowej na terytorium Niemiec. Dla pracowników mobilnych przewidziany jest uproszczony proces powiadamiania. Powiadomienie musi być przedstawione pisemnie w języku niemieckim. Może zawierać wszystkie operacje transportowe w okresie do 6 miesięcy.
Powiadomienie powinno zawierać następujące informacje:
– nazwisko, imię i datę urodzenia pracownika
– datę rozpoczęcia  i przewidywany czas trwania operacji transportowej na  terytorium Niemiec
-adres, gdzie będą przechowywane dokumenty.
Przy pierwszej rejestracji firm transportowych należy dołączyć pismo potwierdzające, że na żądanie pracodawcy przedstawią dowody, że płaca minimalna została kierowcy zapłacona. Nie ma wymogu powiadamiania niemieckich Administracji Celnej  o zmianach w  zaplanowanych operacjach  transportowych, jeżeli pierwsze powiadomienie zostało  wysłane.

3.Przechowywanie dokumentów: pracodawca musi rejestrować rozpoczęcie, zakończenie operacji transportowej oraz ilość godzin przepracowanych na terytorium Niemiec najpóźniej w ciągu 7 dni po wykonaniu operacji transportowej. Dokument ten musi być przechowywany przez co najmniej 2 lata na terytorium Niemiec lub na terytorium innego kraju. Jeżeli dokument jest przechowywany w innym kraju, należy dodatkowo dołączyć potwierdzenie, że żądane dokumenty są do dyspozycji  niemieckiej Administracji Celnej w celu  ułatwienia weryfikacji.

4.Przydatne kontakty: według niemieckiej Administracji Celnej dalsze informacje dotyczące  wprowadzenia  minimalnej płacy w Niemczech ukażą się 19 grudnia 2014 r. Powołano kilka punktów informacyjnych w celu udzielania odpowiedzi na pytania dotyczące tej sprawy. Pytania mogą być kierowane do Ministerstwa Pracy i Spraw Socjalnych Niemiec  (Bundesministerium fur Arbeit und Soziales)  lub bezpośrednio do niemieckiej Administracji Celnej (ZOLL).

Źródło: http://zmpd.zmpd.pl/; IRU

—

15 październik  2014r.

Naruszenia i kary

Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 z późn. zm.) w poniższych przepisach określa zakres odpowiedzialności:

Art. 92. 1. Kierujący wykonujący przewóz drogowy z naruszeniem obowiązków lub warunków przewozu drogowego, podlega karze grzywny w wysokości do 2.000 złotych.

2. Wykaz naruszeń, o których mowa w ust. 1, oraz wysokości grzywien za poszczególne naruszenia określa załącznik nr 1 do ustawy.

3. Osoba zarządzająca przedsiębiorstwem lub osoba zarządzająca transportem w przedsiębiorstwie, o której mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylającego dyrektywę Rady 96/26/WE, a także każda inna osoba wykonująca czynności związane z przewozem drogowym, która naruszyła obowiązki lub warunki przewozu drogowego albo dopuściła, chociażby nieumyślnie, do powstania takich naruszeń, podlega karze grzywny w wysokości do 2.000 złotych.

4. Wykaz naruszeń, o których mowa w ust. 3, oraz wysokości grzywien za poszczególne naruszenia określa załącznik nr 2 do ustawy.

5. Orzekanie w sprawie nałożenia grzywny, o której mowa w ust. 1 i 3, następuje w trybie określonym w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia.

6. Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się również w przypadku ujawnienia naruszenia obowiązków lub warunków przewozu drogowego popełnionego za granicą, chyba że sprawca wykaże, iż za naruszenie została już nałożona kara.

Art. 92a.  1. Podmiot wykonujący przewóz drogowy lub inne czynności związane z tym przewozem z naruszeniem obowiązków lub warunków przewozu drogowego, podlega karze pieniężnej w wysokości od 50 złotych do 10.000 złotych za każde naruszenie.

2. Suma kar pieniężnych nałożonych za naruszenia stwierdzone podczas jednej kontroli drogowej nie może przekroczyć kwoty 10.000 złotych.

3. Suma kar pieniężnych nałożonych za naruszenia stwierdzone podczas kontroli w podmiocie wykonującym przewóz drogowy nie może przekroczyć:

  1)  15.000 złotych – dla podmiotu zatrudniającego kierowców w liczbie średnio do 10 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli;

  2)  20.000 złotych – dla podmiotu zatrudniającego kierowców w liczbie średnio od 11 do 50 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli;

  3)  25.000 złotych – dla podmiotu zatrudniającego kierowców w liczbie średnio od 51 do 250 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli;

  4)  30.000 złotych – dla podmiotu zatrudniającego kierowców w liczbie większej niż 250 w okresie 6 miesięcy przed dniem rozpoczęcia kontroli;

  5)  40.000 złotych – dla podmiotu wykonującego inne czynności związane z przewozem drogowym.

4. Za kierowców, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, uważa się również osoby niezatrudnione przez podmiot wykonujący przewóz drogowy, wykonujące osobiście przewozy drogowe na jego rzecz.

5. Jeżeli czyn będący naruszeniem przepisów, o których mowa w ust. 1, wyczerpuje jednocześnie znamiona wykroczenia, w stosunku do podmiotu będącego osobą fizyczną stosuje się wyłącznie przepisy o odpowiedzialności administracyjnej.

6. Wykaz naruszeń obowiązków lub warunków, o których mowa w ust. 1, oraz wysokości kar pieniężnych za poszczególne naruszenia określa załącznik nr 3 do ustawy.

7. Przepisy ust. 1, ust. 3 pkt 5 i ust. 5 i 6 stosuje się do podmiotów wykonujących czynności związane z przewozem drogowym, w szczególności do:

  1)  spedytora,

  2)  nadawcy,

  3)  odbiorcy,

  4)  załadowcy,

  5)  organizatora wycieczki,

  6)  organizatora transportu,

  7)  operatora publicznego transportu zbiorowego

– jeżeli okoliczności sprawy i dowody jednoznacznie wskazują, że podmiot ten miał wpływ lub godził się na powstanie naruszenia.

8. Przepisy ust. 1 i ust. 3-6 stosuje się do podmiotów, o których mowa w art. 16a i art. 33a.

Ponadto ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o systemie tachografów cyfrowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 180, poz. 1494 z późn. zm.) stanowi, że:

Art. 24. 1. Kto:
1)    wprowadza do obrotu lub użytkowania tachograf cyfrowy bez ważnego świadectwa homologacji typu,
2)    wykonuje działalność w zakresie napraw, instalacji lub sprawdzania tachografu cyfrowego bez zezwolenia,
3)    nie zgłosił faktu utraty karty warsztatowej
– podlega karze pieniężnej w wysokości 5.000 zł.
2. Organy administracji miar, w trybie decyzji, nakładają karę pieniężną, o której mowa w ust. 1.
3. Wpływy z kar pieniężnych, o których mowa w ust. 1, stanowią dochód budżetu państwa.
4. Kto, będąc kierowcą pojazdu samochodowego objętego obowiązkiem wyposażenia w tachograf cyfrowy:
1)    używa więcej niż jednej karty kierowcy,
2)    prowadzi pojazd, posługując się cudzą lub nieważną kartą kierowcy,
3)    prowadzi pojazd, nie posługując się kartą kierowcy,
4)    po zakończeniu przewozu drogowego wykonywanego bez użycia karty kierowcy, która działała wadliwie, została zniszczona, zgubiona lub skradziona, nie zrobił wydruku danych z tachografu cyfrowego odnoszących się do okresów rejestrowanych przez ten tachograf oraz nie zaznaczył szczegółów, które umożliwiłyby jego identyfikację (imienia i nazwiska oraz numeru karty kierowcy lub numeru prawa jazdy), i nie opatrzył wydruku swoim podpisem,
5)    nie zgłosił faktu uszkodzenia lub utraty karty kierowcy,
6)    nie zwrócił do podmiotu wydającego karty uszkodzonej karty kierowcy;
7)    odmówił okazania karty kierowcy na żądanie uprawnionego organu kontrolnego
– podlega karze grzywny.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 4 pkt 1 i 2, wysokość grzywny za stwierdzone naruszenia nie może przekroczyć kwoty 10.000 zł.
6. Orzekanie w sprawach, o których mowa w ust. 4, następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
7. Organy wykonujące zadania kontroli transportu drogowego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088, z późn. zm.) są uprawnione do nakładania kary grzywny.
8. Wpływy uzyskane z kar grzywny, o których mowa w ust. 4, stanowią dochód budżetu państwa

żródło http://www.gitd.gov.pl/dla-kierowcow/porady/naruszenia-i-kary

—

30 wrzesień  2014r.

Zmiany w ustawie o drogach publicznych dot. viaTOLL zatwierdzone.

18 września 2014 roku Prezydent RP podpisał ustawę z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych, ustawy o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym oraz ustawy o transporcie drogowym.

Uchwalona ustawa modyfikuje przepisy dotyczące kar za naruszenie obowiązku uiszczenia opłaty za przejazd drogami krajowymi, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy o drogach publicznych (tzw. opłata elektroniczna).

Zaproponowane zmiany mają uprościć zasady odpowiedzialności administracyjnej użytkowników dróg za uchylanie się od obowiązku uiszczania opłaty elektronicznej.

Ponadto, zaproponowano ujednolicenie zasad zwolnień z opłaty elektronicznej i opłat za przejazd autostradą dla pojazdów służb mundurowych, służb specjalnych oraz służb ratowniczych.

W ustawie zaproponowano przeniesienie odpowiedzialności administracyjnej za większość naruszeń obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej z kierującego pojazdem na właściciela pojazdu. Jeżeli właściciel nie jest posiadaczem pojazdu, kara nakładana będzie na podmiot, na rzecz którego przeniesiono posiadanie tego pojazdu. Wymieniony podmiot odpowiadałby w szczególności za naruszenie polegające na braku uiszczenia opłaty elektronicznej.

Za naruszenie obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej, wymierzać się będzie karę pieniężną w wysokości 500 zł – w przypadku zespołu pojazdów o łącznej dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony złożonego z samochodu osobowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony oraz przyczepy albo 1500 zł – w pozostałych przypadkach.

Z kolei za naruszenie obowiązku właściwego używania w pojeździe urządzenia na potrzeby pobierania opłat elektronicznych, grozić będzie kara w wysokości 250 zł – w przypadku zespołu pojazdów o łącznej dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony złożonego z samochodu osobowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony oraz przyczepy albo 750 zł – w pozostałych przypadkach. Wprowadzono zasadę, zgodnie z którą na podmiot, który dopuścił się naruszenia skutkującego obowiązkiem uiszczenia kary pieniężnej, nie może być nałożona więcej niż jedna kara w trakcie jednej doby.

Ustawa wejdzie w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.

Pełny tekst ustawy znajduje się tutaj.

Źródło: http://www.viatoll.pl/

—

31 sierpień  2014r.

Uchwała Sądu Najwyższego w sprawie ryczałtów za noclegi-może wstrząsnąć branżą transportową,

Branża transportu drogowego jest fenomenem w Polskiej gospodarce.Specyfiką pracy kierowcy transportu międzynarodowego jest to, że na wysokość jego pensji wpływ mają składniki dodatkowe takie jak, np. diety wypłacane za każdy dzień spędzony w podróży, czy ryczałt należny za nocleg. Oczywistym jest, że w czasie podróży muszą gdzieś spać. Pracodawca zobowiązany jest do zapłaty kosztów noclegu lub wypłaty kwoty, określonej ryczałtowo, należnej za nocleg. Wszystko byłoby proste, gdyby nie przepis, który głosił, że pracodawca jest zwolniony z zapłaty ryczałtu w przypadku, gdy zapewni pracownikowi nocleg. Jako, że kierowcy najczęściej śpią w kabinach samochodów ciężarowych, zdaniem pracodawców, spełniało to warunki „zapewnienia noclegu pracownikowi” i nie płacili ryczałtu.

Rozbieżności w orzecznictwie

Gdy pierwsi kierowcy zaczęli się zgłaszać do sądów z roszczeniami w sprawie wypłacenia zaległych ryczałtów za nocleg, pojawił się dwojaki problem. Pierwszy dotyczył kwestii ustalenia, czy wykonywanie usługi transportowej poza siedzibą pracodawcy jest podróżą służbową. W 2008r. problem ten rozstrzygnął Sąd Najwyższy, który w składzie siedmiu sędziów podjął uchwałę stwierdzającą, że wykonywanie transportu drogowego przez kierowców nie jest podróżą służbową. Ustawodawca, nie godząc się ze stanowiskiem SN, postanowił zmienić przepisy i od 3 kwietnia 2010 r. zaczęła obowiązywać zasada, że każdy kierowca wyruszający poza siedzibę przedsiębiorstwa jest traktowany jak pracownik odbywający podróż służbową. Po tej decyzji w orzecznictwie SN wyklarował się pogląd, że pracownikom należy się ryczałt za nocleg, a spanie w kabinie pojazdu na leżance nie stwarza warunków spokojnego i regeneracyjnego wypoczynku. Nieoczekiwanie, w sukurs polskim firmom transportowym przyszło prawodawstwo unijne (rozporządzenia PE i Rady), w którym stwierdzono, że wyrażenie zgody przez kierowców na spanie w kabinie samochodu, powoduje brak obowiązku pracodawców w zapłacie ryczałtu za nocleg. Takie też stanowisko przyjął Sąd Najwyższy w jednym z orzeczeń. W wyniku pojawienia się rozbieżności interpretacyjnych, sąd odwoławczy zwrócił się do SN o podjęcie uchwały, która rozwiąże ten problem. W dniu 12 czerwca 2014r. Sąd Najwyższy stwierdził, że zapewnienie pracownikowi – kierowcy samochodu ciężarowego – odpowiedniego miejsca do spania, w kabinie tego pojazdu podczas wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym, nie stanowi zapewnienia przez pracodawcę bezpłatnego noclegu, co powoduje, że pracownikowi przysługuje zwrot kosztów noclegu.

Konsekwencje uchwały

Na pytanie, jakie konsekwencje przyniesie podjęcie uchwały takiej treści, odpowiedzieć można biorąc pod uwagę różne płaszczyzny. Jeśli chodzi o kwestie procesowe, to pojawi się grupa kilku, a być może kilkunastu tysięcy kierowców, dochodzących roszczeń od byłych lub obecnych pracodawców.Konsekwencją makroekonomiczną może być „zniknięcie” wielu firm transportowych, które nie wytrzymają ciężaru obciążeń, związanych z koniecznością zapłaty kwot zaległych ryczałtów.

—

26 lipiec  2014r.

Odbiór odpoczynku regularnego w pojeździe 

W związku z licznymi pytaniami, które w ostatnim czasie wpłynęły do Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego, dotyczącymi zakazu odbierania regularnego tygodniowego okresu odpoczynku w pojeździe na terytorium Belgii informujemy, że:
– z informacji uzyskanych od służb kontrolnych wynika, że naruszenie (tj. odbieranie regularnego tygodniowego okresu odpoczynku w pojeździe) może być stwierdzone wyłącznie podczas jego popełniania, co oznacza, iż zweryfikowanie tego czy kierowca dopuścił się naruszenia przepisu jest możliwe tylko podczas kontroli, gdy kierowca jest w trakcie odbierania regularnego tygodniowego okresu odpoczynku w pojeździe;
– kontrolujący musi być świadkiem tego, iż kierowca znajduje się w trakcie odbierania regularnego tygodniowego okresu odpoczynku w pojeździe;
– kara za wspomniane naruszenie wynosi 1 800 €.

Z dniem 21 czerwca 2014 r. służby kontrolne w Belgii w miejsce rozpoczynanej dotychczas procedury karnej zyskały możliwość nakładania kar w drodze postępowania administracyjnego.

Źródło: http://www.gitd.gov.pl/

—

27 czerwiec 2014r.

Wakacyjne zakazy ruchu

W okresie od ostatniego piątku czerwca do ostatniej niedzieli przed rozpoczęciem zajęć dydaktyczno-wychowawczych w szkołach, z zastrzeżeniem 15 sierpnia 2014 (Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny – zakazy z powodu dnia wolnego od pracy, w godzinach od 08:00 do 22.00):

• PIĄTKI – od godziny 18:00 do godziny 22:00,
• SOBOTY – od godziny 8:00 do godziny 14:00,
• NIEDZIELE od godziny 8:00 do godziny 22:00 w niedzielę.

Wyłączenia od zakazów ruchu

Przepisy nie mają zastosowania do:

1. pojazdów Policji, Inspekcji Transportu Drogowego, Straży Granicznej, Służby Celnej, Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Biura Ochrony Rządu, pogotowia technicznego, jednostek ochrony przeciwpożarowej, jednostek ratownictwa chemicznego oraz jednostek służb ochrony radiologicznej i ochrony przed skażeniami;
2. pojazdów biorących udział w:
   1. akcjach ratowniczych,
   2. akcjach humanitarnych,
   3. usuwaniu skutków klęsk żywiołowych,
   4. usuwaniu awarii;
3. pojazdów używanych:
   1. przy budowie dróg i mostów oraz przy ich utrzymaniu,
   2. do przewozu żywych zwierząt,
   3. dla potrzeb skupu mleka, zbóż lub zwierząt,
   4. dla potrzeb bezpośredniego zaopatrzenia statków morskich w paliwo, materiały olejowe, olej smarowy, części zamienne oraz wodę pitną,
   5. do przewozu sprzętu transmisyjnego stacji radiowych i telewizyjnych,
   6. do przewozu sprzętu dla obsługi imprez masowych, w związku z organizacją tych imprez,
   7. do przewozu prasy stanowiącej znaczną część ładunku lub znaczną część dostępnej przestrzeni ładunkowej,
   8. do przewozu lekarstw i środków medycznych,
   9. do przewozu przesyłek w ramach działalności pocztowej stanowiących znaczną część ładunku lub znaczną część dostępnej przestrzeni ładunkowej,
   10. w związku z niezbędnym utrzymaniem ciągłości cyklu produkcyjnego lub świadczenia usług przedsiębiorstwa pracującego w ruchu ciągłym,
   11. do przewozu towarów niebezpiecznych w ilościach, dla których wymagane jest oznakowanie pojazdu tablicami ostrzegawczymi barwy pomarańczowej,
   12. do przewozu artykułów szybko psujących się i środków spożywczych, określonych w załączniku do rozporządzenia, stanowiących znaczną część ładunku lub znaczną część dostępnej przestrzeni ładunkowej,
   13. do przewozu betonu oraz pomp do jego tłoczenia,
   14. do przewozu odpadów komunalnych lub nieczystości ciekłych,
   15. do przewozu towarów wyładowanych z wagonów na stacji kolejowej, w promieniu 50 km od tej stacji,
   16. w transporcie kombinowanym,
   17. dla potrzeb bezpłatnych medycznych badań profilaktycznych;
4. pojazdów wolnobieżnych używanych do prac rolnych i ciągników rolniczych;
5. pojazdów powracających z zagranicy w celu zakończenia przewozu drogowego lub do odbiorcy przewożonego ładunku, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
6. pojazdów, które wjechały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poza terminami lub godzinami obowiązywania zakazu, w odległości do 50 km od miejsca przekroczenia granicy, oraz oczekujących na granicy na wyjazd z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Źródło: Załącznik do obwieszczenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 23 kwietnia 2013 r. (Dz.  U. z 2013, poz. 839)

—

11 maj 2014r.

Tachograf-jakie pojazdy muszą być wyposażone w urządzenie rejestrujące czas pracy kierowcy.

Obowiązek instalacji tachografu dotyczy wszystkich pojazdów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony i autobusów wykorzystywanych w transporcie drogowym. Dotyczy to zarówno przewozów na potrzeby własne jak i  transportu drogowego .Przepis ten obejmuje również zespoły pojazdów np. mały pojazd ciężarowy o dmc 3,5 tony z dołączoną przyczepą. Od dnia 1 maja 2006 r.  we wszystkich nowo rejestrowanych pojazdach musi być na wyposażeniu  tachograf cyfrowy do rejestrowania czasu pracy kierowcwów. Dotyczy to także starszych pojazdów, jeżeli dochodzi do wymiany tachografu z powodu awarii czy wypadku. Istnieją wyjątki kiedy nie trzeba rejestrować czasu pracy kierowców, a co za tym idzie z konieczności instalacji i używania tachografu określone zostały w art. 3 rozporządzenia WE 561/2006.

—

7 kwiecień 2014r.

Niebawem zaświadczenie o nieprowadzeniu pojazdu-pójdzie w zapomnienie!!!Szykują się zmiany w ustawie o czasie pracy kierowców.

W Parlamencie Europejskim trwają prace legislacyjne Rady (UE) nad niewielką zmianą tekstu rozporządzenia 561/2006 oraz uchyleniem rozporządzenia 3821/85, które na przestrzeni lat rozrosło się do ponad dwustu stron . Jeden z artykułów mówi ,że państwa członkowskie nie nakładają na kierowców obowiązku przedkładania formularzy potwierdzających ich czynności w trakcie oddalenia się  od pojazdu. Oznacza to zniesienie obowiązku posługiwania się świadectwami działalności (popularne zaświadczenie o nieprowadzeniu pojazdu tkz. „urlopówka” ). Nie wiadomo jeszcze jak na ten zapis zareaguje nasz ustawodawca. Spodziewana jest zmiana ustawy o czasie pracy kierowców w tym zakresie.

—

9 marzec 2014r.:

Inteligentny tachograf

Parlament Europejski zdecydował, że za trzy lata we wszystkich nowych samochodach ciężarowych będą musiały być zamontowane nowe inteligentne tachografy. Fałszowanie odczytu danych będzie o wiele trudniejsze. Według danych Komisji Europejskiej na 100 skontrolowanych aut w 10 kierowcy oszukują. Dotyczy to przede wszystkim czasu pracy kierowców.Inteligentny tachograf podłączony będzie do systemu nawigacji satelitarnej (GPS). Dzięki temu rejestrowany będzie „początkowy punkt dziennego okresu pracy”, „ końcowy punkt dziennego okresu pracy” oraz „co trzy godziny skumulowany czas prowadzenia pojazdu”. System ten ma pozwolić służbom kontrolnym na zdalne łączenie się z tachografem i zatrzymywanie do kontroli jedynie pojazdów z zarejestrowanymi naruszeniami.

—

7 luty 2014r.:
Przedsiębiorco!!! Czy stosujesz się do  przepisów nowej ustawy z dnia 5 kwietnia 2013 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz ustawy o czasie pracy kierowców?

Nowe regulacje obowiązują od lipca 2013 roku a wiele firm do tej pory nie zaczęło ich stosować. Zmiany dotyczą  głównie przedsiębiorców osobiście wykonujących przewozy drogowe, kierowców zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych oraz kierowców nie mających własnej firmy transportowej a świadczących usługi kierowania pojazdem. Zobowiązani są do przestrzegania przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców – w tym do prowadzenia ewidencji czasu pracy.

—

2 styczeń 2014r.:
Zakazy ruchu pojazdów i zespołu pojazdów o DMC przekraczającej 12 ton na terenie Polski w 2014 r

• 01 stycznia 2014 – (od 08:00 do 22:00) – Nowy Rok
• 19 kwietnia 2014- (od 18:00 do 22:00) – dzień poprzedzający Wielkanoc (Wielka Sobota)
• 20 kwietnia 2014 – (od 08:00 do 22:00) – Wielkanoc
• 21 kwietnia 2014 – (od 08:00 do 22:00) – Wielkanoc (drugi dzień)
• 30 kwietnia 2014 – (od 18:00 do 22:00) – dzień poprzedzający 1 maja
• 01 maja 2014 – (od 08:00 do 22:000 – Święto Państwowe – 1 maja
• 02 maja 2014 – (od 18:00 do 22:00) – dzień poprzedzający Trzeciego Maja
• 03 maja 2014 – (od 08:00 do 22:00) – Święto Narodowe Trzeciego Maja
• 07 czerwca 2014 – (od 18:00 do 22:00) – dzień poprzedzający Zielone Świątki
• 08 czerwca 2014 – (od 08:00 do 22:00) – Zielone Świątki
• 18 czerwca 2014 – (od 18:00 do 22:00) – dzień poprzedzający Boże Ciało
• 19 czerwca 2014 – (od 08:00 do 22:00) – Boże Ciało
• 14 sierpnia 2014 – (od 18:00 do 22:00) – dzień poprzedzający Wniebowzięcie NMP
• 15 sierpnia 2014 – (od 08:00 do 22:00) – Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
• 31 października 2014 – (od 18:00 do 22:00) – dzień poprzedzający Wszystkich Świętych
• 1 listopada 2014 – (od 08:00 do 22:00) – Wszystkich Świętych
• 10 listopada 2014 – (od 18:00 do 22:00) – dzień poprzedzający Święto Niepodległości
• 11 listopada 2014 – (od 08:00 do 22:00) – Narodowe Święto Niepodległości
• 25 grudnia 2014 – (od 08:00 do 22:00) – Boże Narodzenie
• 26 grudnia 2014 – (od 08:00 do 22:00) – Boże Narodzenie (drugi dzień)

—

2 styczeń 2014r.:
Wakacyjne zakazy ruchu

W okresie od ostatniego piątku czerwca do ostatniej niedzieli przed rozpoczęciem zajęć dydaktyczno-wychowawczych w szkołach, z zastrzeżeniem 15 sierpnia 2014 (Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny – zakazy z powodu dnia wolnego od pracy, w godzinach od 08:00 do 22.00):

• PIĄTKI – od godziny 18:00 do godziny 22:00,
• SOBOTY – od godziny 8:00 do godziny 14:00,
• NIEDZIELE od godziny 8:00 do godziny 22:00 w niedzielę.

Źródło: Załącznik do obwieszczenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 23 kwietnia 2013 r. (Dz. U. z 2013, poz. 839)